شعر روزه

روزهٔ کودکانه

تو خوابِ ناز بودم که با ، صدایی از خواب پریدم
دیدم چراغا روشنه ، مامان و بابام رو ندیدم

صدا زدم بابا ، بابا ، کجایی پیشِ من بیا
میترسم از این تنهایی ، خدای من مامان بیا

دیدم بابام با لُپِ پُر ، با لقمه ای تو دست اومد
گفت پسرم بیدار شدی ، ببخش اگه صدا اومد

گفتم بابا جریان چیه ، صبح شده وقتِ خوردنه ؟
شاید قیامت شده وای ، الان چه وقتِ مُردنه ؟

خندید و گفت عزیزِ من ، این حرفا دیگه از کجاست
هر سال بدونْ هر بنده ای ، یک ماه و مهمون خداست

الان که ما بیداریم و داریم صبحونه میخوریم
دیگه تا شب گرسنه وُ دل از غذا ها می بُریم

صبح تا نگفتن اَذونُ ، باید که زود سحری رو خورد
بی سحری نصیبته ، اگر که صبح خواب تو رو بُرد

گفتم بابا اِسمش چیه ، به این عبادت چی میگن
نکنه که روزه میگیریم ، آره بابا درست میگم ؟

گفت که بله عزیزِ دل ، داری گُلم درست میگی
میخوای تو هم روزه باشی ، حتی حالا تو بچگی

گفتم بله چرا که نه ، میخوام مَنم روزه باشم
میخوام مَنم مثل شما ، صبحا سحر از خواب پاشم

چی کار باید کُنم که تا ، روزهٔ من صحیح باشه ؟
میشه برام توضیح بِدی ، ساده وُ هم صریح باشه؟

گفت گلِ من عزیزِ من ، اول باید نیّت کُنی
یعنی بِگی فقط خدا ، پشت به مَنیَّتِت کُنی

سحری رو وقتی خوردی ، باید تا شب گُشنه باشی
هیچی نباید بخوری ، حتی باید تِشنه باشی

اگر که طاقت نداری ، بدون گُلم که راحته
بگیر بخواب عزیز من ، که خوابتم عبادته

وقتی که روزه میگیریم ، کارای خوب خوب میکنیم
الکی قسم نمیخوریم ، به نیکی ها خو میکنیم

روزَتو باطل میکنی ، بُکُنی سَرِت رو زیرِ آب
گَرد و غُبار رو نَخوری ، وقتی هوا میشه خراب

مسواک زدن خطرناکه ، آبِش رو هم تو قِی نکن
یه موقع آب میره پایین ، این اشتباه رو هی نکن

میخوای خدا خوشحال بِشه ، قرآن بخون دعا کن
اولِ وقت نماز بخون ، خدا رو تو صدا کن

روزه مُفیدِ عشقِ من ، برای جسم و روحت
یادِ گُرسنه ها بیُفت ، هر ظهر و هر غُروبت

خدا میخواد که پاک بشیم ، از بدی ها وُ از گناه
بندهٔ خوبی ما باشیم ، بِشیم همیشه سر به راه

خُوب عزیزم قبول باشه ، شد دیگه وقتِ افطار
یه روزِ سخت گذشت و تو ، از حال نَرفتی انگار

خدا خودش نیرو میده ، به هر کی با خدا باشه
بدون که هر کی با خداست ، خدا همیشه همراشه

شاعر : علیرضا قاسمی